Góry tyranów

Cristal

Cris potaknęła łbem. - Tak, i to bardzo. I nie mam zamiaru się stąd nigdzie ruszać. - dodała. Posłała Akeli miły i przyjazny uśmiech.

Akela

No to bardzo się cieszę. - Odwzajemniła jej uśmiech, rozprostowując przed sobą długie łapy, zmęczone całodniową wędrówką. Jej ślepia przesunęły spojrzeniem po terenach, ciągnąc za sobą smukły łeb. Przyjrzawszy się wszystkiemu co była w stanie zobaczyć, obróciła łeb, a jej oczy błysnęły od światła księżyca. - Swoją drogą ciekawe miejsce, hm? - Powiedziała, wodząc teraz wzrokiem po niebie.

Cristal

- Tak. Widziałam te góry z daleka i pomyślałam że stąd będzie mi łatwiej odnaleźć wróżbę... - powiedziała aż za dużo. No ale zdarza się...

Akela

Wróżbę? - Spytała, przenosząc wzrok na wilczycę. Nie do końca wiedziała o co chodzi i nie była pewna czy powinna. - Jaką.. Wróżbę? - Dodała po chwili, zerkając pytająco na towarzyszącą waderę.

Cristal

Kryształowa westchnęła. - Każdego miesiąca, jedna gwiazda, najjaśniejsza ze wszystkich, swym blaskiem wskaże jedno miejsce. Gdy do tego miejsca dojdziesz tej samej nocy, to na co wskazała gwiazda nie ruszy się, nawet jeśli to jakiś inny wilk lub sarna, lub nawet wiatr. Trzeba to zapamiętać, a znaczenie tego zapisane jest w księdze wróżb, której kopię posiadam w domu. Znaczy tutaj, w posesji mojej i Viy'a. Ta wróżba zawsze będzie prawdziwa, nawet jeśli wydaje się nierealna. Gwiazda może wskazać kilka rzeczy, a to oznacza kilka wróżb, lub wróżbę bardziej skomplikowaną. A teraz jak ty zobaczysz błyski na północy, to wróżba dla Ciebie, ponieważ ja zobaczę w innym miejscu, chyba że mamy takie same wróżby. - wytłumaczyła, rozglądając się za największą gwiazdą.

Akela

Mhm.. - Mruknęła w zastanowieniu, wbijając zmęczone spojrzenie w ziemię. Potrząsnęła łbem, pozwalając kosmykom futra opaść równomiernie na cielsko. - Jeszcze nigdy nie spotkałam się z czymś takim. I wybacz, że tak o wszystko wypytuję.. - Odezwała się, zataczając wzrokiem koła po niebie.

Cristal

- Nic nie szkodzi. - powiedziała patrząc w przeciwną stronę niż Akela. Kątem oka jeszcze raz spojrzała na Alphę, lecz szybko wróciła do wypatrywania gwiazdy. "Cris, nie za dużo powiedziałaś?" zapytała sama siebie. "Nie." Odpowiedziała sobie w myślach wypatrując blasków.

Akela

Samica również rozglądała się po niebie. Nie potrafiła objąć całej jego powierzchni spojrzeniem, więc musiała niemalże odchylać łeb do tyłu, żeby zobaczyć też wszystko za swoimi plecami. Jednakże nie widziała nic specjalnego, tylko gwiazdy, które nie wyróżniały się żadnym nadmiernym blaskiem. Może jej nie było pisane odnaleźć wróżby? Jednak wolała jeszcze chwilę poczekać.

Cristal

- Żeby odnaleźć wróżbę, trzeba wierzyć że się uda... - dodała po chwili. Zobaczyła tak jasny błysk, że aż musiała zamknąć ślepia. Gdy je otworzyła, już widziała gdzie znajduje się jej wróżba. Zbiegła z góry, biegnąc w stronę swojej posesji, przy której coś wyraźnie i jasno się świeciło. - Wybacz... - rzuciła do Alphy na odchodnym.

Akela

Bywaj... - Skinęła jej tylko łbem, ponownie unosząc wzrok na niebo. Cóż, o wierze w takie zdarzenie nawet nie pomyślała, bo nigdy nie zdarzało jej się doznać jakiś magicznych przygód z gwiazdami. Siedziała i patrzyła, jednak po dłuższym czasie położyła się, przymykając ślep.

Cristal

Cristal biegła co sił w nogach, machając czarnym ogonem i zgrabnie przebierając łapami. Swymi dwu kolorowymi ślepiami ciągle patrzyła w miejsce, gdzie widziała światło. Będąc prawie u celu, uśmiechnęła się. Część znaczeń znała na pamięć, a tą łatwo było zgadnąć...

z.t

Akela

Wilczyca postanowiła nie czekać dłużej na cud. Na niebie nie widziała nic poza gwiazdami o normalnej poświacie. Jej rzadko kiedy się w życiu zdarzało coś szczęśliwego, czy też magicznego. Na każdy skrawek szczęścia musiała czekać wieki, albo samodzielnie sobie zapracować. Westchnęła i wstała, wodząc wzrokiem za sylwetką odchodzącej wadery. Odwróciła się i poszła powoli w swoją stronę.

z.t

Debra

Wadera przybyła tutaj zasiadając niedaleko potoku . Było dosyć słonecznie i an odznak wiatru , czyli dzionek idealny .
- Milutko - Wylegiwała się na słoneczku .

Zack

Samiec skakał wesoło terenami, roznosząc za sobą drobiny kamyków, które podskakiwały wraz z nim pod naciskiem jego łap. Nie trudno mu było się wdrapać na górę i po kilku chwilach znalazł się w wyższej części gór. Przyjrzał się nowemu miejscu, aż zobaczył przed sobą leżącą waderę. Mimo tego, że jego intuicja podpowiadała mu, że to raczej niezbyt miła samica, zdecydował się podejść. Przecież musi tu kogoś poznać. - Dzieńdoberek, nieznajoma. - Kiwnął łbem i uśmiechnął się lekko.

Debra

- Ta.. dzień dobry - Odpowiedziała nie zmieniając pozycji . Dziś była w dobrym humorze więc nie odpędziła wilka ,ni nie próbowała go zbytnio urazić . Zachowywała się jak każdy normalny wilk . Kątem oka przyglądała mu się starannie .