Czarna rezydencja. Posesja Vija i Cristal.

Vincenzo

Kiedy pominiesz dawno opuszczoną leśniczówkę i będziesz podążać cały czas tą jedną, krętą ścieżką usłaną z grzybów natrafisz na malutką polankę. Przyjrzyj się dokładnie. Gdzieś pomiędzy złocistymi koronami drzew lśniącymi w świetle księżyca kryje się dość duży, cały czarny domek, którego gdzieniegdzie obrastają ogromne, zjawiskowe pnącza. Czy ten widok nie jest piękny? Podejdź bliżej, nie bój się. Do rezydencji prowadzi równie czarna, niewielka brama. Potem tylko kilka kroków przez marmurowe schody i natrafisz na wielkie, ciemnoszare drzwi wejściowe. Zapukaj, może właściciel lub właścicielka tego cudnego pałacyku jest w środku. Jeśli udało ci się wejść do środka to masz szansę ujrzeć idealnie uporządkowany hol w którym stoi tylko niewielka szafka i czarny, stojący wieszak. Na końcu znajduje się ogromny salon z błyszczącymi, wybielonymi panelami i ogromną kanapą, której towarzyszy kilka beżowych, białych a nawet szarych foteli. Obok znajduje się także niewielka kuchnia, pokój biurowy oraz łazienka. Odwiedzając ten dom nie możesz zapomnieć o zwiedzeniu ogromnej biblioteki domowej znajdującej się na pięterku. Wchodząc do niej to pierwsze co poczujesz to ten zapach starych książek, potem dostrzeżesz, że ów pomieszczenie prawdopodobnie jest tak wielkie, że nie ma końca. Legendy mówią, że w tej rezydencji znajdują się wszystkie książki świata. Na piętrze znajdują się także 3 sypialnie. Wszystkie meble są w całkowicie starym stylu, jest tu również niezliczona ilość marmurowych pół-ścianek. Pałacyk ten posiada także wielki ogród w którym rośnie naprawdę niewiele kwiatów. Dominują tu krzewy oraz drzewa różnej maści.

---
Viy Curay przeszedł przez brame, wdreptał po schodkach raz po raz zatrzymując się i spoglądając za siebie, czy aby Cristal na pewno idzie za nim.
- Zapraszam. - rzekł spokojnie. Popychając łapą drzwi.

Cristal

Kryształowa rozejrzała się niepewnie, ale nie bała się. Bo czemu miałaby się bać? Weszła do środka. - Ładnie tu... - powiedziała, zgodnie z prawdą.

Vincenzo

- Dziękuje. Rozgość się. Co moje to i twoje. - Powiedział, a sam susunął do środka uwalając zad na kanapkie stojącej w salonie.

Cristal

Rozglądnęła się ponownie, nie wiedząc co ze sobą zrobić w tak dużej posesji. Po chwili jednak, upatrzyła sobie szary fotel, na który wskoczyła. Położyła się na nim, była dość zmęczona. A ten fotel taki wygodny!

Vincenzo

- Obiło mi się o uszy, że startujesz w teście na wojownika. Czy to prawda ? - Spytał chcąc zacząć jakiś temat.

Cristal

- Owszem. - uśmiechnęła się dumnie i podniosła łeb z łap, spoglądając na ukochanego Viy'a.

Vincenzo

A on pokiwał tylko łbem. - Do Ciebie bardziej by pasował złodziej. Ty już skradłaś mi serce. - Zaśmiał się. Przeskakując z kanapy na fotel, na fotel na którym siedziała Cristal.

Cristal

Również się zaśmiała. - Wiesz że masz niezłe poczucie humoru? - zapytała.

Vincenzo

- A..a..ale to jest prawda! - Uparł się na swoim niczym kilku miesięczny szczeniak. W jego ślepkach pojawiły się świece łez, ale po chwili wybuchł śmiechem. - Może dlatego próbuje Cie rozśmieszać, że masz cudowny śmiech ? Tak, to jest to.

Cristal

Nie udało jej się powstrzymać kolejnego wybuchu śmiechu. - Dziękuję. - powiedziała gdy już się opanowała.

Vincenzo

Uśmiechnął się jakby sam do siebie. Ale on jest szczęśliwy.. 6 lat już za nim, a nigdy taki nie był, dziwne. - No to, kochanie..na co masz ochotę ? - Zapytał otulając ją ogonem.

Cristal

- A co mam do wyboru? - spytała uśmiechając się gdy usłyszała że Viy już mówi do niej ''kochanie".

Vincenzo

- Wszystkie możliwe możliwości. Te niemożliwe też, ale będzie z nimi mały problem. - Odpowiedział.

Cristal

Cristal zachichotała. - No to... Muszę się zastanowić. - powiedziała zastanawiając się. - Tak jakoś mało dziś pomysłów mi przychodzi do głowy. - powiedziała po chwili.

Vincenzo

- No właśnie mi też. - Zamyślił się, dotknął swoim nosem nos ukochanej spoglądając jej prosto w oczy. - Myślę i myślę, ale nic nie wymyślę. - Powiedział.