Rubionwy wodospad

Cristal

Spojrzała na łapę z bandażem. - Ach, taka mała i praktyczna ozdoba... - zastanowiła się czy może mu powiedzieć. No, niech będzie. Powie mu. - Mam tam taką małą bliznę. - zręcznie i szybko odwinęła bandaż ukazując kremową bliznę ciągnącą się na całą długość wcześniej zawiniętego bandaża.

Vincenzo

- Ozdoba ? - Prychnął ogniskując spojrzenie na jej ranie. - Mi to na ozdobę nie wygląda. - Rzekł. - Kto ośmielił się Ci to zrobić ?

Cristal

- To przeszłość..Nie ważne. - westchnęła. "Hej, Cristal, mówiłaś że mu powiesz!" odezwało się jej drugie ja. - Mój były partner. - powiedziała ciszej. Wyraźnie posmutniała, odwróciła łeb. Nie mogła pokazywać, jak płacze. Po jej pysku, na ziemię skapywały słone łzy.

Vincenzo

Podsunął jej łapę pod brodę, by następnie obrócić jej łeb tak, by mogła spojrzeć mu prosto w oczy. Drugą łapą otarł jej łzy. - Ej, nie płacz. - Powiedział ocierając nosem o jej kark. - Bo ja też zacznę. - Powiedział. Jego uśmiech zmniejszył się, acz nadal był. - Był..skończonym idiotą, który nie potrafił wyrazić się przy pomocy słów ? Za takie osoby to ja dziękuje. - Cóż... Vij tez się do takich zaliczał, ale..ale..nie ważne.

Cristal

Cristal chlipiąc popatrzyła na niego. - Myślisz, że tu będzie inaczej? - spytała po woli uspokajając się.

Vincenzo

- Pewnie, że tu będzie inaczej. - Upewnił ją. Po chwili przybliżył pysk do jej ucha i wyszeptał parę słów. Jednak tak bardzo mu się słowa plątały, ze nawet nie mógł jej tego wyszeptać. Na głos też nie powie. Och, biedny..biedny Vij. Zakochał się, biedaczek.

Cristal

Cristal zaczęła nad czymś intensywnie myśleć. Powiedzieć, czy nie? Może to jest zły pomysł? Ale zawsze lepiej mówić... - Viy... -zaczęła. - Nie wiem jak to możliwe ale ja...Ja... - nie mogła tego z siebie wydusić. Czemu to jest takie trudne?

Vincenzo

- Też Cie lubię. - Wyjąkał. - ale nie tak normalnie.. - Dodał po chwili. On nie mógł powiedzieć "kocham" nie umiał..nie potrafił. Bo jak ON może to powiedzieć ? - tylko tak bardziej.. - Wydusił. Przełknął ślinę jaka będzie jej reakcja ?

Cristal

- Właśnie to chciałam Ci powiedzieć... - powiedziała. Zestresowana zaczęła nerwowo machać czarnym ogonem. - Bo wiesz...Ja...Kocham Cię. - wydusiła. Wpatrując się w niego swymi szaro-niebieskimi oczami czekała na jego reakcję. Dalej machała ogonem, była zaczerwieniona.

Vincenzo

Wzrok Viy'a skierowany był teraz wprost w jasne, ciepłe oczy Cristal. Albo raczej w oko ze względu na ograniczone pole widzenia wilka. Zapadło milczenie, zakłócane jedynie złowrogim świstem szalejącego w nagich koronach drzew wiatru. Pysk wilka rozciągnął się w szerokim, ciepłym uśmiechu. Viy Curay przysunął się do wilczycy i złożył na jej pyszczku pocałunek. Był to odruch, zachowanie zupełnie niekontrolowane. Serce samca zatłukło się szybciej w piersi - jak zareaguje na to Cristal ?

Kończę...jutro dokończymy Wink

Cristal

Jej serce także biło szybciej niż zwykle. Po pocałunku Cris uśmiechnęła się. Nic nie powiedziała. Po jej minie widać było że jest zadowolona. Nie wiedziała, że znajdzie kogoś kogo pokocha, z wzajemnością, tak szybko. Powiał mocniejszy wiatr, włosy Kryształowej podczas tego podmuchu ładnie się ułożyły. Podczas tej rozmowy, zupełnie zapomniała że miała poszukać sobie jakiejś nory, albo jaskini... - Nie wiesz przypadkiem czy w tej okolicy jest jakaś grota? - spytała. Była śpiąca. Bardzo śpiąca.

Vincenzo

Przysunął się ciut do niej. - Nie wiem..nie mam pojęcia. Nie byłem jeszcze na poszukiwaniu jakiś wolnych jaskiń. - Odparł uspokajając się nieco. Najwidoczniej Cris czuła to samo co on więc co ma się martwic ?

Cristal

- Aha... - uśmiechnęła się ponownie. Po co tracić czas na rozmowę o jaskiniach? Nie całkiem zdając sobie z tego sprawę, położyła łeb na jego ramieniu. Zamachała ogonem, nie wiedząc jak zacząć kolejną rozmowę. Dalej uśmiechnięta patrzyła przed siebie.

Vincenzo

On również nie wiedział jaki temat rozpocząć. Wyprostował się czując na swoim ramieniu dotyk. Był tak bardzo szczęśliwy, nie umiał tego wyrazić słowami. Tulił się mocno do niego.
- Kocham cię. - wyrwało mu się z pyska. Nie wiedział co o tym pomyśli jego ukochana. Objął ją jedną łapą i przysunął do siebie. Znów musnął ją po pyszczku. Jego pocałunki były pełne uczucia, tak. Uczucia. Viy po raz pierwszy w życiu poczuł do drugiej osoby coś tak silnego i pięknego. W końcu odsunął się od jej pyszczka i wtulił pysk w jej gęstą sierść na karku.

Cristal

Kryształowa ponownie się uśmiechnęła, pierwszy raz dostawała takie pocałunki. - Ja Ciebie też. - powiedziała, choć już wcześniej to mówiła. Machała wolno ogonem, płakała...Ze szczęścia.