Błękitna Dolina

Luka

Dolina otoczona wysokimi górami, tylko nieliczni wiedzą jak się tam dostać. Obszar doliny jest stosunkowo niewielki. Północną część zajmuje staw dzięki któremu dolina zyskała swoją nazwę. Woda z niewiadomych przyczyn posiada kolor bardziej błękitny od nieba. Kolor odbija się na mokrych ścianach dając im lekki błysk. Reszta doliny to głownie las. Po środku stoi stare drzewo, górujące nad innymi. Mimo, że okolica wygląda na niezamieszkaną wile zwierząt wpada do pułapki nie mogąc uciec.
______________
Wilczyca wyskoczyła ze swojego leża i udała się w kierunku stawu.

Akela

Wilczyca prowadzona nad dolinę przez Lukę, dotarła wreszcie na miejsce. Przystanęła niedaleko stawu i rozejrzała się wokoło. Nad brzegiem stało kilka saren, oraz jeden, dorosły jeleń, który ich pilnował. Spojrzała na samicę - To bierzemy którąś z saren, czy jelenia?

Luka

Zaczęła się szybko zastanawiać -Jeśli zaczniemy od saren sądzę, że jeleń spróbuje nas zaatakować, a spotkanie czoło w czoło z jego rogami to nie jest moje marzenie. Spróbujmy od zacząć od jelenia Wilczyca zaczęła powoli skradać się w kierunku zwierzyny. Ofiara wciąż piła wodę gdy wadera silnie odbiła się od ziemi i skoczyła na plecy.

Akela

Zaczaiła się na jelenia i po chwili także na niego skoczyła. Wbiła mu kły w kark, szarpiąc z całej siły. Jeleń uderzył ją rogiem i zrzucił na ziemię. Ona jednak nie ustępowała, podniosła się i skoczyła mu do gardła, próbując wyrwać tętnicę.

Luka

Wilczyca wciąż szarpiąca się na plecach jelenia wbiła mu pazury w szyję jednak za chwilę została z głuchym trzaskiem zrzucona na ziemię. Mimo bólu nie ustępowała i skoczyła na zwierze z boku przewracając i targając się chwile na ziemi

Akela

Wilczyca wgryzła się w jedną nogę jelenia, żeby nie mógł wstać. Jeleń jednak próbował się podnieść, ale kuśtykał. Chwyciła go za drugą nogę i znów przewróciła, ponownie wracając do jego szyi.

Luka

Razem z wilczycą rzuciła się ku szyi jelenia próbując wyrwać tętnicę lecz przez fakt, że wciąż rzucał łbem na lewo i prawo została odrzucona rogami w powietrze. Mimo to wstała i wciąż starała się ubić zwierzę

Akela

W końcu porządnie chwyciła jelenia za szyję. Pociągnęła z całej siły w swoją stronę i poleciała do tyłu, a tętnica jelenia została wyrwana. Jeleń przez chwile się rzucał, lecz po kilku sekundach padł jak długi na ziemię i zdechł. - Dałyśmy radę.. - wysapała samica, wypluwając to co wyrwała.

Luka

-Dobrze, że już po nim. Nie powiem, że było łatwo -Chwyciła za brzuch zwierzęcia i wytargała część mięsa

Akela

Podeszła do martwego jelenia i wbiła zęby w tylną nogę, po czym ją urwała. Położyła się na trawie i zaczęła jeść, patrząc na wilczycę - Cieszę się, że dołączyłaś do nas.

Luka

Powoli przeżuwała kawałek mięsa -Też się cieszę. W końcu zrozumiałam, że to część mojego życia i chodź bym chciała nie ucieknę.

Akela

Dla mnie to też nieodłączna część życia. Ale wiele się zmieniło, tu już nigdy nie będzie tak samo.. - westchnęła, wgryzając się w nogę jelenia i żując mięso - Ale może jakoś się rozwiniemy.

Luka

Pamiętam jak to się zaczynało. Ile to się wtedy działo -Chwyciła kolejny kawałek mięsa i kontynułowała rozmowę -Liczę, że stado szybko się rozrośnie

Akela

Też wszystko pamiętam, od początku, jak dołączały pierwsze wilki, naszą kłótnię Kimary z Mackiem.. - westchnęła, przypominając sobie stare dzieje stada. - Też mam nadzieję, że szybko uda nam się rozrosnąć.

Luka

Słysząc o kłótni wilczyca zapowietrzyła się -Ooo tamtego wieczoru działo się strasznie dużo Wilczyca lekko się zaśmiała