Owcza łączka

Hamis

Wilk dumnie spacerował koło basiora.
- Wiedziałem że mnie lubisz - Poklepał go łapą po pleckach . - A jeszcze kogoś cz tylko mnie , powtarzam mnie - Wyszczerzył się ciepło do wilka .

Koishi

Podniósł w końcu cielsko z ziemi, po czym począł iść równo z nim. - Nie wiem, nie znam tu wielu osób, więc nie mam nikogo do lubienia. - Powiedział, pociągając nosem. Bacznie obserwował łąkę w ciemnościach.

Hamis

- A może kogo nie nie lubisz ? Spytał . - Na pewno ktoś taki jest ! - Podpowiadała mu intuicja . - Ciemno jest - Zmienił niespodziewanie temat . Nagle poczuł coś mokre , tak to była kałuża . Postanowił zrobić coś zabawnego i chlapnął wodą basiora . Woda która zmieniła kierunek poleciała w stronę uszu .

Koishi

Kogo nie nie lubię? - Spytał, zwalniając nieco kroku. - A to dziwne pytanie. - Mruknął szeptem, przechodząc obok kałuży. Kiedy ją ominął, poczuł na sobie wodę. Od razu odwrócił łeb w stronę towarzyszącego mu wilka i spuścił brwi. - Uwierz mi, nie chcesz się ze mną droczyć. Nie bez powodu nazywają mnie opętańcem.. - Powiedział, po czym ruszył znów przed siebie.

Hamis

Wilk zrobił dziwną minę , gdyż nie do końca wiedział o co mu chodzi .
- Łe.. tam nic nie zrobisz komuś kogo lubisz - Dumnie spacerował u boku basiora . - A teraz odpowiedz na pytanie ,ale potem będzie jeszcze jedno kogo nienawidzisz lub kochasz , więc musisz się dokładnie zastanowić ! - Dał mu słuszną uwagę .

Koishi

Ja nic nie zrobię, ale takie małe coś co we mnie siedzi, może i tak i to bez mojej wiedzy.. - Mruknął, idąc powoli. Spojrzał na wilka i rzucił mu karcące spojrzenie. - Przestań tak o wszystko wypytywać. Muszę mieć swoje tajemnice. - Powiedział, po czym spojrzał na księżyc, który rozświetlał noc.

Hamis

- Tajemnice ,tajemnice - Burknął wilk . - A ty mnie o nic nie zapytasz ? - Spojrzał w górę na wilka . - Ja też jestem ciekawym osobnikiem ! - Oznajmił .

Koishi

Nie wiem o co pytać. - Westchnął, wodząc wzrokiem po nieboskłonie, jakby szukając spadających gwiazd, czy innych ciekawych rzeczy. - Może ty mi powiesz kogo lubisz, kochasz, nienawidzisz i tak dalej? - Po chwili spytał, po czym przysiadł na chwilę.

Hamis

-Jeżeli znasz wszystkie wilki ze stada to powiem Ci że każdy jest moim przyjacielem ! - Powiedział z dumą . - Nie mam wrogów ,ale .. - Tu się zawahał . - Nie odwzajemniam miłości jej wadery przez co straciłem z nią kontakt - Zasmucił się .

Koishi

No cóż, bywa. - Wzruszył barkami, unosząc łeb tak wysoko, by móc dostrzec całą objętość księżyca, który widniał na niebie w pełni. - Pójdź do niej, odezwij się i jakoś jej wytłumacz, że nie chcesz miłości, tylko przyjaźni. - Powiedział z cichym westchnieniem.

Hamis

- Chyba już jej to wytłumaczyłem , chociaż w dziwny sposób - Uśmiech powracał na jego twarz . - Co to co jeszcze powiesz ? Zapytasz mnie o coś ? - Spytał po dłuższej chwili .

Koishi

Rozumiem, że lubisz być o wszystko pytany i też lubisz o wszystko wypytywać... - Zaczął ochryple, po czym kaszlnął, by jego głos przybrał normalny wydźwięk. - Ale ja nie należę do tak kreatywnych, żeby mieć już przygotowane miliony pytań dla ciebie.. - Dokończył, po czym kilka razy zabłyszczał oczami, które świeciły lekko na biały kolor, przez światło księżyca.

Arjuna

Skrzydlata wilczyca spacerowała po polanie ciasno składając skrzydła do boków, nie widziała tu ani jednego wilka ze skrzydłami. - Może tu takich nie akceptują? - Pomyślała. Również jak u władzy watahy starała się o możliwość dołączenia zdawało jej się, że krzywo patrzą na jej skrzydła. Miała nadzieję kogoś spotkać, ale martwiła się czy czasem nie jest dziwakiem. Szła dalej wlokąc ogony starając się nie okazać niepokoju jaki posiadała.

Koishi

Kiedy tylko jego wyczulone na dźwięk słuchy posłyszały dźwięk zbliżającej się postaci, basior odwrócił łeb w stronę jego źródła. Ujrzawszy jak najbardziej nieznajomą wilczycę, zaśmiał się pod nosem, obserwując, jak idzie. Oczywiście wyczuł jej strach, jakże by inaczej. Jego źrenice poruszały się za waderą. - Witamy, witamy... Nie musisz być taka strachliwa, nie gryziemy. Chyba.. - Zamruczał cicho, wciąż obserwując samicę.

Arjuna

wilczyca szła dalej, aż usłyszała nieznajomy głos. Stanęła i spojrzała w stronę nieznajomej postaci. Nie ruszyła się przyglądając postaci. Spostrzegła, że to samiec, wyższy od niej. Nie wielu było niższych od niej wilków. - Ohayo, nazwałabym to raczej ostrożnością niż strachem. - Nie przyznawała się do tego, ale basior miał racje.