Złoty Las - wyprawa.

Akela

Jest to miejsce, znajdujące się na odległym kawałku terenów. Niewielu tam przychodzi, przez to, że miejsce jest położone tak daleko od terenów tętniących życiem. Las jest niezwykły, każde w nim drzewo ma na liściach złoty pyłek, który kiedy zsypie się na jakieś stworzenie, ulecza każdą ranę. W sercu lasu znajduje się najwyższe, najstarsze drzewo, na którego szczycie wisi złote jabłko, jedyne w tym lesie, które wyrasta co pięć lat. Daje ono odmłodzenie każdemu, kto dotknie go. Pod warunkiem, że dotknie go dwoma łapami. Jednak nie łatwo się dostać po ten niezwykły owoc. Na drodze czekają pułapki, pokusy i dziwne stworzenia, które utrudniają każdy krok.

Hamis

- No to czas i na mnie - Stanął przed wejściem do lasu . Rozglądał się we wszystkie strony czy nie ma nikogo w pobliżu . Sam nie był najstarszy ,ale chciał tylko zerknąć na jabłko . Było mu obojętne kto je zdobędzie .
Basior z małej torobeczki ( którą zabrał na czas wyprawy > wyjął cukierka dla otuchy . Chwile jeszcze poczekał na towarzysza przygody .

Luzza

Wadera wolnym krokiem wyruszyła ze swojego schronienia na miejsce wyprawy. Diamentowe oczy rozglądały się, aż w końcu wyszła na drogę prowadzącą do lasu. Zauważyła tam Hamisa. Jako iż ostatnio nie była towarzyska ukryła się za drzewem. Oparła się o nie. Miała nadzieję że nie zauważył jej.

Akela

Po jakimś czasie także i ona zjawiła się na miejscu. Trudno było jej znaleźć las na skraju terytorium, ale w końcu dotarła na miejsce. Zobaczyła Hamisa, więc podeszła do niego i tyknęła go delikatnie w bok. - Cześć, nie widziałeś gdzieś Luzzy? Ona też miała iść. - Powiedziała, po czym przysiadła na ziemi, obserwując wyjątkowy las.

Luzza

Usłyszała swoje imię. Delikatnie wypuściła ciepłe powietrze z nozdrzy, tak żeby jej nikt nie usłyszał. Ostatnio naprawdę, stała się dziwna. Unikała wszystkiego co było jej znane.

Hamis

Lekko wystraszony wilk odskoczył . - Uf.. - sapnął wystraszony . - Witaj Akelo - Uśmiechnął się . - A więc Luzzy ? Oj dawno z nią nie rozmawiałem .. - zamyślił się . - Zaczął węszyć w powietrzu . - Musi tu gdzieś być ! - Zaciekawił się .

Akela

Też ostatnio jej nie widuję, stała się jakaś małomówna.. - Westchnęła, rozglądając się za waderą. Nigdzie jej nie widziała, chociaż czuła jej delikatną woń w pobliżu. - Trochę mnie martwi jej stan. Mieliśmy z nią iść na wyprawę, a jej nie ma.. Albo się ukrywa. - Powiedziała, opierając się z przodu łapami i węsząc wysoko w powietrzu, by lepiej wyczuć zapach wilczycy.

Hamis

- Myśle że to moja wina , nie powinienem jej odrzucać - Opuścił łeb. - Poszukajmy jej ! - Zmienił temat i ruszył w stronę drzew . - Luzza ! - Czuł coraz bardziej jej zapach .

Akela

To nie Twoja wina. Nie każdy się od razu zakochuje, ja nie od razu pokochałam Avenue. Musieliśmy się poznać lepiej. - Ozwała się ponownie, wysuwając z łap ostre pazury, które przebiły się przez ziemię jak małe brzytewki. - Zresztą, sam kiedyś zrozumiesz.. - Powiedziała ciszej, kiedy samiec ruszył w poszukiwaniach. Po chwili i ona podniosła się z ziemi, odrzuciła grzywkę na bok i ruszyła w przeciwną stronę.

Luzza

Źrenica wadery natychmiast się zmniejszyła. Nerwowo poruszała tęczówkami, wiedziała że już nie warto się ukrywać. Ponownie wypuściła powietrze z nozdrzy.

Akela

Wilczyca szukała jej dalej, kiedy coraz wyraźniej wyczuwała jej zapach. Podeszła do jednego z drzew i wystawiła przez nie łeb, tym samym zauważając poszukiwaną waderę. - Hej, idziemy na wyprawę. Idziesz z nami, czy wolisz pogadać z drzewami? - Spytała, wyłaniając się całkowicie zza drzewa i patrząc na nią.

Cristal

Cris szła za zapachem Alphy ponieważ nie wiedziała gdzie miała być ta wyprawa, o której tak wszyscy mówili. Wreszcie doszła. Zobaczywszy Akelę uśmiechnęła się. - Witam. - powiedziała. Oprócz niej, zobaczyła jeszcze dwie nieznajome sylwetki.

Akela

Wadera nie słysząc odzewu od Luzzy, odwróciła się, zobaczywszy przed sobą przybyłą. - O, witaj. - Skinęła do niej łbem, uśmiechając się lekko. - Idziesz z nami, tak? - Spytała, patrząc na nią turkusowymi ślepiami.

Cristal

- Jeśli można, to oczywiście. Jestem pewna że się przydam. - uśmiechnięta lustrowała Alphę swymi szaro-niebieskimi ślepiami i machała czarnym ogonem. Następnie wciągnęła w nozdrza pachnące lasem powietrze.

Luzza

-Huh?! -Zdziwiona aż podskoczyła. Niestety, nie udało jej się uniknąć. To na nic. Z cichym westchnieniem wstała, po czym wyszła zza drzewa. Posklejane futro wadery znaczyło, że coś się ostatnio zdarzyło.